நடத்துனன் ஆவி ....

நான் என் கல்லூரி பேருந்து நிறுத்தத்தை அடைந்தபோது மணி இரவு 10.10 .. சுத்தமாக அங்கே ஆள் நடமாட்டமே இல்லை .. டிசம்பர் மாத குளிரில் எனது காய்ச்சல் இன்னும் 2 டிகிரி எகிறியது ... அறையைவிட்டு கிளம்பும்முன் முத்து சொன்னான் ..
" டேய் இன்னும் ரெண்டு நாள் ல practicals டா .. அதுவும் உனக்கு காய்ச்சல் வேற 110 கிலோமீட்டர் பயணம் செஞ்சு வீட்டுக்கு போக போறியா ? என்றான் ...

" இல்லடா .. வீட்டுக்கு போனாதான் இது சரி ஆகும் ... நைட் பஸ் ஒன்னு இருக்கு டா .. எனக்கு தெரியும் நா பாத்துகறேன் "

நான் எதிர்பார்த்த பேருந்து வரவே இல்லை ... சரி .. அறைக்கு திரும்ப முடிவு செய்த வினாடியில் என் அருகில் ஒரு பேருந்து வந்து நின்றது ... வண்டியின் முகப்பு விளக்குகள் அனைக்கபட்டிருந்தது .. முகப்பில் "காளிங்கா டிராவல்ஸ் " என்பது சன்னமான இருளில் தெரிந்தது... "சார் திருத்தணி போகுமா என நடத்துனரிடம் கேட்டேன் .. "போகும் ... ஏறு ..." அதட்டலாய் பதில் வந்தது ..

வண்டிக்குள் ஏறிய எனக்கு சற்றே திகைப்பு .. அதில் என்னை தவிர பயணிகள் யாருமே இல்லை ... ம்ம் .. இன்னும் 10 நிமிடத்தில் மதுராந்தகம் வரும் .. அடுத்து செங்கல்பட்டில் கூட்டம் ஏறலாம் என நினைத்துக்கொண்டேன் ... செங்கல்பட்டில் இருந்து காஞ்சிபுரம் வழியாக இரண்டுமணி நேரத்தில் எங்கள் ஊரை அடையலாம் .. நான் கணக்கு போட்டுகொண்டிருந்த நேரத்தில் வண்டி சரேலென இடபக்கமிருந்த இருண்ட சாலையில் திரும்பியது .. எனக்குள் பயம் படர ஆரம்பித்தது , நடத்துனரிடம் கேட்டேன் .. "சார் வண்டி எந்த ரூட்ல போகுது ? உத்திரமேரூர் வழியாவா ? ... "ஆமா " மீண்டும் அதட்டலாய் பதில் சொன்னான் ..
" சார் டிக்கெட் .... எவ்ளோ சார் " .. " 38" .. நான் இரண்டு இருபது ரூபாயை நீட்டினேன் ...

அவன் கொடுத்த பயண சீட்டையும், சில்லறையையும் பார்த்ததில் எனக்கு காய்ச்சல் அதிகமாகியது .. வரிசை எண் , வண்டியின் பெயர் , விலை .. இப்படி எதுவுமே அதில் இல்லை .. மாறாக ஏதோ விகாரமாய் பெரிய தலையுடன் ஒரு உருவம் வரையப்பட்டிருந்தது ... உருது போன்ற எழுத்துக்கள் அதில் இருந்தன .. அவன் கொடுத்த சில்லறையில் 2 என இருந்தது .. ஆனால் அப்படியொரு 2 ரூபாய் நாணயத்தை நான் இதுவரை பார்த்ததில்லை ... சில்லறையின் மறுப்பக்கம் பயண சீட்டில் இருந்த அதே விகாரமான தலை பொறிக்கபட்டிருந்தது ...

பயயுகத்தில் நான் சிக்கி இருந்தேன் .. பேருந்தில் ஏறி 1 மணிநேரத்திற்கும் மேல் ஆகியும் இன்னும் எங்கேயும் நிற்கவில்லை .. அதே சீரான வேகம் ... இருபக்க ஜன்னலிலும் ஒரு பொட்டு வெளிச்சம் கூட இல்லை .. அத்துவான காட்டில் வண்டி போவது போல இருந்தது ... காய்ச்சல் பொறுக்க முடியாமல் நான் முணங்க ஆரம்பித்தேன் .. கண்கள் இருண்டு , உட்கார முடியாமல் சால்வையை போர்த்திக்கொண்டு படுத்தேன் ... முத்துவிடம் பேசினால் தேவலாம் போல இருந்தது .. செல்பேசியை எடுத்து பார்த்தால் சுத்தமாக சிக்னல் இல்லை ... எனக்கு பயத்தில் அழுகை வந்தது ... நெருப்பில் ஏதோ கருகும் வாடை பரவியது .. என் உடலின் உஷ்ணம் அதிகரித்ததால் செயலற்று கண்களை மூடிக்கொண்டேன்

சற்று நேரத்தில் அந்த நடத்துனன் என்னை நோக்கி கடுமையான முகத்துடன் வருவது போல் இருந்தது .. " சார் வண்டி எந்த ரூட் ல சார் போகுது .. கிளம்புனதுல இருந்து இன்னும் ஒரு ஊர் கூட வரலையே " என கேட்டேன் ... அவன் எதுவும் பேசாமல் இறுகிய முகத்துடன் என்னை கடந்து சென்றான் .. பேருந்தில் எரிந்த விளக்குகள் திடீரென அணைக்கப்பட்டன .. இருட்டு ! இருட்டு ... ! வெளியேயும் ,உள்ளேயும் வித்தியாச படுத்த இயலாத இருட்டு ... இதற்குமேல் எனக்கு பொறுமை இல்லை .. தெம்பை வரவழைத்து அந்த நடத்துனனிடம் சென்றேன் ..

" சார் வண்டிய கொஞ்சம் நிறுத்துங்க .. நா urine போகணும் .. "
அவன் என்னை சட்டையே செய்யாமல் இருந்தான் ... ஓட்டுனரை பார்த்த நான் அதிர்ச்சியில் உறைந்து போனேன் .. அவனுக்கு இரண்டு கால்களுமே இல்லை .. accelerator இல் ஒரு பெரிய கல் வைத்து கட்ட பட்டிருந்தது ...
" யோவ் நி இப்ப நிறுத்த போறியா இல்லையா டா ? " நடத்துனரின் சட்டையை பிடித்த எனக்கு " பளார் "! என ஒரு அறை விழுந்தது .. நான் சுருண்டு விழுந்தேன் ...

கண் முழித்து பார்த்த என்னால் நம்ப முடியவில்லை .. ஆம் .. நான் இருந்தது என் வீட்டில் , என் அறையில் .... என்னை திட்டியபடியே அம்மா அறைக்குள் நுழைந்தாள் ..." ராத்திரி மூணு மணிக்கா வருவ ? .. காலைல கெளம்பி வந்து இருக்கலாம் ல ? ...

"காய்ச்சல் அதிகமா இருந்துதுன்னு வந்தேன் ... "
" காய்ச்சல் வச்சிகிட்டா 11 தோச சாப்ட ? ... "
" 11 ஆ? ....... !
"ஆமா டா .. மனுஷன் மாதிரியா சாப்ட நீ ? ..."

நா எப்படி இங்க வந்தேன் ... எனக்கு தலை சுற்றியது ... நேற்று இரவு நடந்தவை கண் முன்னே நிழலாய் வந்து போயின ....

" ஹரி உங்க காலேஜ் பக்கத்துல , பஸ் accident ஆச்சாமே .. பேப்பர் ல போட்டு இருக்கு பாத்தியா ? .. அதை பிடுங்கி படித்தேன் ..

பேருந்து விபத்து : இருவர் பலி...
நேற்று காலை சுமார் பத்து மணியளவில் அச்சரபாக்கம் அருகில் நின்று கொண்டிருந்த பேருந்தில் லாரி மோதியதால் , பேருந்து நடத்துனர் , ஓட்டுனர் பலி .. என அச்சிடபட்டிருந்தது .. கட்டம்கட்டிய படத்தில் தர்மராஜ் என்ற பெயரில் அந்த நடத்துனன் முறைத்து கொண்டிருந்தான்
சிதைந்து போன பேருந்தின் முகப்பு படத்தில் " காளிங்கா டிராவல்ஸ் " என எழுதபட்டிருந்தது.

நான், சிவா , சில தேவதைகள் .....

"ஞாயிறு என்பது கண்ணாக , திங்கள் என்பது பெண்ணாக
செவ்வாய் கோவை பழமாக ,சேர்ந்தே நடந்தது அழகாக "

தம்மடித்து கொண்டிருந்த சிவாவை வெறுப்பேற்ற பாடினேன் .. அவன் சட்டை செய்யாமல் வானத்தை வெறித்து கொண்டிருந்தான் . நானும் சிவாவும் பள்ளியிலிருந்து கல்லூரி வரை ஒன்றாய் இருக்க விதி செய்யப்பட்டவர்கள் ... 11 ஆண்டுகள் சேர்ந்து படித்தாலும் கல்லூரியின் கடைசி நாளான இன்றும் , பள்ளியின் எங்கள் கடைசி நாளும் தான் நினைவில் ஆழ பதிந்துள்ளது .. காரணம் எங்கள் இருவர் வாழ்வில் வந்து போன காதல்களுக்கும் அன்றே கடைசி நாட்களாக அமைந்தது ....


பத்தாவது படிக்கும் வரை ரயில் நிலையத்தில் இருக்கும் ரோஸ் நிற பூச்செடி , பச்சை நிறமே பாடல் இப்படி எதை பார்த்தாலும் எனக்கு என் பால்ய தோழி மதுவின் நினைவு ஒரு நொடியாவது வந்து போகும் .. அதைத்தவிர வேறு யாரின் நினைவும் வந்ததில்லை .. நானும் சிவாவும் படித்தது ஆண்கள் பள்ளிஎன்றாலும் ,நாங்கள் சென்ற டியுசனில் பெண்களும் படித்தனர் .. பத்தாவதில் நான் அமுல் பேபி , சிவாவோ மெலிதாக funk விட்டபடி இருப்பான் .. எங்கள் டியுசனில் படித்த சுஜாவுக்கு அவன் மேல் ஒரு கண் .. சிவாவும் அவளும் ஜாடயிலும் , கண்ணாலும் பேசிகொள்வார்கள் ...
பள்ளியின் இறுதிநாளான அன்று சிவாவிடம் கேட்டேன் .. " டேய் நி சுஜாவ லவ் பண்றியா டா ? " ... "லவ் ah .. போடா வெண்ண .. சும்மா பாத்தமா டைம் பாஸ் பன்னோமானு போய்டனும் புரியுதா ... அவல சும்மா trial பாத்தேன் டா .. நீயும் வேணும்னா பாரு " என்றான் .. ச்சே ஒடிக்கி போன்ற இந்த சுஜாவை விட என் மது இன்னும் அழகாய் இருக்ககூடும் என என் மனம் சொல்லியது ...

அடுத்து நாங்கள் +2 படித்து முடித்தது இருபாலர் பயிலும் பள்ளியில் .. பள்ளியின் கடைசிநாளான அன்று , மீசையும், பெரிய கிருதாவுடன் இருந்த சிவா அழுதுகொண்டிருந்தான் ... "டேய் அழாத டா ..பிரியா பாக்கறா டா " என் சமாதானத்தை அவன் ஏற்கவில்லை ..
" மச்சி , அவ என்ன லவ் பண்ணாட்டி கூட பரவா இல்ல டா .. priya is my sister னு எழுதி வாங்கிட்டா டா .. அந்த பேப்பர் மீரா கிட்ட தான் டா இருக்கு .. அத எப்படியாவது வாங்கிடு மச்சி " என மீண்டும் அழத்தொடங்கினான் .. நான் பொத்துக்கொண்டு வந்த சிரிப்பை அடக்கிக்கொண்டேன் .. பள்ளியில் சேர்ந்த நாள் முதலே எனக்கு மீரா மீதும் , சிவாவுக்கு பிரியா மீதும் எக்கச்சக்க ஈர்ப்பு ...

மீரா என் ஜன்னலின் தென்றல் .. எனக்கேற்ற உயரம் ... அவளை பார்க்கும் ஒவ்வொரு நொடியும் நான் நிலவை தொட்டு வந்தேன் ... சுருங்க சொன்னால் , மீராவை பார்த்தால் நான் மட்டையாகி போனேன் ... தைரியமாக அவளிடம் பேசியிருந்தால் இந்நேரம் மீரா என் முதல் காதலி ஆகி இருக்கக்கூடும் .. ஆனால் சிவா ப்ரியாவை தன் முதல் காதலி என கூறிக்கொள்ளலாம் ... சுஜாவிடம் பார்த்த trial ப்ரியாவிடம் நன்கு அவனுக்கு உதவியது ..தொட்டு பேசுவதும், செல்லமாய் கிள்ளுவது வரை சிவாவும், பிரியவும் நெருக்கம் காட்டினார்கள் ..
" மச்சி மீரா கூட இப்போ எனக்கு க்ளோஸ் ஆயிட்டா .. ந உன்னோட லவ் கு கண்டிப்பா ஹெல்ப் பண்றேன் டா " என சிவா சொன்னது என்னை கடுப்பேற்றியது .

பிரியவும் ,மீராவும் நெருங்கிய தோழிகள் ... ஒரே நிறம், ஒரே உயரம் ... ஆனால் என் ஆளுக்கு இருந்த அழகிய தெற்றுப்பல் இந்த சிவாவின் ஆளுக்கு இல்லை ... எது எப்படியோ ஜெட் வேகத்தில் சென்ற சிவாவின் அலப்பறை ப்ரியாவிடம் propose செய்ததும் கவுந்துவிட்டது ... முடிவில் நடந்த பஞ்சாயத்தில் priya is my sister என எழுதிக்கொடுத்தான் இந்த வீனா போன சிவா ....

என் தேவதையிடம் இருந்த அந்த பேப்பரை கேட்பது போல அவளிடம் முதல் முறை பேச எண்ணினேன் .... இறுதி பரீட்சை முடிந்து அவள் அருகில் தயங்கி நின்றுக்கொண்டிருந்த என்னிடம் அந்த காகிதத்தை நீட்டிவிட்டு கடைசியாக ஒருமுறை பார்த்துவிட்டு நடந்தாள் ... " priya is my sister " என எழுதப்பட்ட அந்த காகிதம் சிவா காதலின் சமாதி .. ஆனால் அது இன்றுவரை என் மீராவின் நினைவு சின்னம் ...

அது வரை வகுப்பில் என் "பெஞ்ச் மேட்" ஆக இருந்த சிவா , நான் படித்த பொறியியல் கல்லூரியில் எனக்கு பெஞ்ச் மேட் , ரூம் மேட் , பார் மேட் , ப்ராஜெக்ட் மேட் என சகலமும் ஆகிப்போனான் .. எங்கள் நட்பு இன்னும் ஆழமாகிப்போனது ... அன்று எங்கள் கல்லூரி இறுதி தேர்வை முடித்திருந்தோம் .. அன்று இரவு எங்களின் 4 ஆண்டுகால கல்லூரி வாழ்கை நிலவை வருடி சென்ற மேகத்தாலும் , சிவாவின் சிகரெட் புகையிலும் அசைபோடப்பட்டது ...

"டேய் .. அணு லெட்டர் கொடுத்தா போல? .. எங்க அது ? ..
" அந்த மயிர அங்கேயே கிளிச்சி போட்டுட்டேன் டா ! என சிவா கத்தினான் ...

கல்லூரி வாழ்வில் காதலுக்கு இடம் குறைவு தான் ... பெண் உடலை தொடுவது, முத்தம், அவளோடு ஊர் சுற்றுவது , அதுவரை நண்பர்களுடன் மட்டும் காமத்தை பற்றி விவாதித்த மனது பெண்ணிடம் காமத்தை பற்றி விவாதிக்க ஆர்வம் காட்டியது ... "ஆண் பெண் நட்பு" என்ற போர்வையில் இவையனைத்தையும் செய்ய முடிந்தது ... சிவாவும் , அணுவும் அந்த போர்வையில் அடித்த கூத்து சொல்லி மாளாது ... அவர்களை பார்த்து எனக்கும் ஆசை வந்தது ... நான் "பெண் தோழி " என தேடி பிடித்தது சுதாவை !!!

சுதாவுக்கும் , அணுவுக்கும் அறுபது வித்தியாசங்கள் இருந்தன ... அணு தளுக், மொளுக் கவர்ச்சி நடிகையை போல ... எதற்கும் அஞ்சாதவள் ( சிவாவுக்கும் அவளுக்கும் பலான பலானதெல்லாம் முடிந்தாயிற்று ) .. சுதாவோ கண்ணாடி போட்ட பழம் போல இருந்தாள் .. சிவாவும் ,அணுவும் தங்களின் வருங்கால honeymoon spot முதல் தங்கள் குழந்தையின் school வரை முடிவு செய்திருந்தனர் .. என்னால் சுதாவை மனைவியாக கூட எண்ணிப்பார்க்க முடியவில்லை ...

" இங்க பாருடா .. பொண்ணுங்க எல்லாம் இப்போ சரி இல்ல ... arrange marriage நா second hand தான் டா கெடைக்கும் ... ஒழுங்கா சுதாவ மடக்க பாரு .. ஏதோ நா பன்ன புண்ணியம் எனக்கு அணு கெடச்சி இருக்கா .. நீயும் காதல அனுபவிச்சு பாருடா .. அப்போ தான் உனக்கு புரியும் " என சிவா அறிவுரை கூறினான் ...

நானும் சிவாவும் " double bedroom flat " வாங்க தீர்மானித்தோம் ...சிவா- அணு , நான்- சுதா வசிப்பதற்காக ... சினிமாவில் வருவது போல ஜோடியாக டூயட் பாடி கனவுகண்டோம் ... சில நாட்களே கனவு நீடித்தது .. சுதா வீட்டில் செல் போனை பிடிங்கிய முதல், அணு சிவாவை உதறிவிட்டு ராகுல் பின்னால் சென்றது வரை ..... சிவாவின் முகத்தில் அதன் பின் நான் சிரிப்பையே பார்த்ததில்லை ...

அன்று வாங்கிய பீரை "பாட்டில் சிப்" அடித்துவிட்டு சிவா கத்தினான்
" மச்சா ... காதலோட வலி அனுபவிச்சா தான் டா தெரியும் .. உனக்கு எங்க தெரிய போகுது? நீ பன்னுனதேல்லாம் காதலே இல்ல டா ! யாருக்கும் ப்ரொபோஸ் பண்ணக்கூட உனக்கு தைரியம் இல்ல டா "

" நீ பன்னுனதெல்லாம் மட்டும் என்ன காதலா? " என நான் சிவாவை பற்றி எண்ணிக்கொண்டேன் ....

சிவா ஒரு ஓரமாய் மட்டையாகி கிடந்தான் .... மேகங்களில் இருந்து விடுப்பட்ட நிலவை கண்டதும் எனக்கு மீண்டும் என் பால்ய தோழி மதுவின் முகம் நினைவுக்கு வந்தது ...

"நேற்றைய பொழுது கண்ணோடு .. இன்றைய பொழுது கைய்யோடு
நாளைய பொழுதும் உன்னோடு .. நிழலாய் நடப்பேன் பின்னோடு !"

மர்ம தோட்டத்தின் இரவு பொழுதுகள்...

காலை 6 மணி ... மழை நீர் ஓடையாய் தெருவில் ஓடிகொண்டிருந்தது . நள்ளிரவில் தூக்கம் களைந்து ஜன்னலில் நின்றபோது மழை சுழன்றி அடித்தது நினைவுக்கு வந்தது .... அன்று நான் கண்ட கனவால் பயமும், அமானுஷ்யமும் என்னை சூழ்ந்து இருந்தன .. "என் படுக்கை அறையில் கணினி தானே இயங்கியது .. அலமாரியை திறக்க முடியவில்லை , என்னை தவிர வேறு ஒன்று அறையில் இருப்பது தெளிவாய் தெரிந்தது .. மூச்சு விட முடியாமல் தரையில் உருண்டேன் .. " மேற்சொன்னது தான் அந்த கனவு ...

இந்த பேய் , பிசாசு கதைகளில் எல்லாம் கவனம் விட்டு சில வருடங்கள் ஆகி விட்டன .. இயந்திர வாழ்கையில் அவற்றின் மேல் பயம் காணாமல் போய் இருந்தது அல்லது மறந்து போய் இருந்தது. என் இளமைக்கால வாழ்க்கை கதைகளாலும் , அமானுஷ்யதாலும் , மிதமிஞ்சிய கற்பனைகளாலும் நிரம்பியது .. 17 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு என் அறை இருக்கும் இடத்தில் சிறிய தோட்டம் ஒன்று இருந்தது .. எங்கள் பழைய வீட்டின் பின் புற கதவின் வழியில் தோட்டத்தை அடயலாம் . ஒரு கொய்யா மரம், ஆரஞ்சு மரம், முருங்கை மரம் ( வேதாளத்தின் இருப்பிடமாக கருத படுவது ) சில வகை டிசம்பர் செடிகள் அடர்த்தியாய் படர்ந்து இருந்தன .. கண்ணாமூச்சி விளையாட்டில் அனைவருமே கச்சிதமாய் ஒளிந்துகொள்ள தோட்டத்தில் புதர்களும் , பொந்தும் நிறைய இருந்தன ...

தோட்டத்தின் செடிகள் இரவில் பேசிக்கொள்வதாக பாட்டி என்னை பயமுறுத்துவது உண்டு .. ஐந்து தலை நாகம் , இரவில் தோட்டத்தின் வழியாக சென்று கிணற்றில் குளிக்கும் பேய் , இன்னும் சில பயங்கர விலங்குகள் இரவில் அங்கே வருவதாக பாட்டி சொல்வாள் . இரவில் நான் அங்கே செல்வதை தடுப்பதற்கு சொல்லப்பட்ட கதைகள் அவை என எனக்கு அப்போது புரியவில்லை .

ஆனால் எனக்கு இன்னும் நினைவில் உள்ளது .. ஆம் ... பாட்டி சொன்னதில் சில உண்மைகளும் இருக்கத்தான் செய்கிறது. தோட்டத்தின் குணங்கள் இரவு நெருங்க நெருங்க மாற ஆரம்பித்தது , ஒரு நாள் அந்தி மாலை காலத்தில் அடர்த்தியான செடிகளின் நடுவே நின்ற என் மேல் மழை தூர ஆரம்பித்தது .. பலத்த காற்றில் செடிகள் என்னை அறைந்தன , முருங்கை மரம் ஒடிந்து விழுவது போல ஆடியது .. முழுமையாக வளராத என் புலன்களை ஏதோ நான் உணர்ந்த , ஆனால் பார்க்க இயலாத அமானுஷ்யம் ஆக்கிரமிக்க தொடங்கியது ... வேறு ஏதோ பிரதேசத்துக்கு இழுக்க பட்டு கொண்டிருந்தேன் .. பாட்டி என்னை இழுத்து பின் பக்க கதவை சாத்தும் வரை எனக்கு மூச்சு வர வில்லை ...

சில நாட்களில் அதிகாலையில் நான் எழுவது உண்டு .. தோட்டத்து கதவு பழயது , அதன் மெல்லிய ஓட்டைகள் வழியாக டிசம்பர் செடியை காணலாம் .. இன்னொரு விசித்திரத்தையும் நான் கண்டு இருக்கிறேன் , சிறிய ரக வாகனம் போன்ற ஒன்றில் , மிகச்சிறிய உருவத்தில் சிலர் என் தோட்டத்தை கடந்து போவது போல கதவிடுக்கில் நான் பார்த்திருக்கிறேன் ..ஆனால் பாட்டியின் உதவி இல்லாமல் என்னால் அந்த தாழ்பாளை திறக்க முடியாது .. அடம் பிடித்து திறந்து பார்த்தால் எதுவும் இருக்காது .. பின்னாட்களில் alliens , ET படங்கள் பார்க்கும்போது இச்சம்பவம் என் பொரியில் தட்டியது ...

சில மாதங்கள் தோட்டத்தில் குழந்தையில் அழுகுரல்கள் கேட்டுகொண்டே இருந்தன ( பூனையின் சேட்டை ) .. அது இன்னும் என்னை கலவரபடுதியது ... மார்கழி மாதத்தில் பனி எங்கள் ஊரில் சற்றே அதிகமாக பொழியும் .. ஒருநாள் ஆரஞ்சு மரத்தில் இருந்து சற்றே வேகமாக வெளியேறிய பனியை பார்த்ததில் எனக்கு காய்ச்சல் வந்தது, அதை பனி என என் மனதிற்கு நினைக்க தோன்றவில்லை ....

எது எப்படியோ .. இன்று தோட்டமும் இல்லை , பாட்டியும் இல்லை .. தோட்டம் இருந்த இடத்தில் என் படுக்கை அறை உள்ளது.பாட்டி சொல்லிய பேய் என்னை தாண்டி தான் குளிக்க செல்ல வேண்டும் .. ஆனால் கிணறு பாழடைந்து போய்விட்டது . பழைய கதைகளை நினைத்ததில் பொழுது ஓய்ந்து இருந்தது .. இரவு அறையில் தனியாக இருந்தேன் ...நேரம் 12 ஐ கடந்து செல்ல தொடாஙகியது...அறையில் நிறைந்திருந்த நிசப்தத்தால் மழையின் சத்தம் பெருசாக கேட்டது .. வெட்டப்பட்ட தோட்டத்தின் வேர்கள் என் அறையின் அடியில் இன்னும் உயிருடன் இருப்பது போல உணர்ந்தேன்..மீண்டும் கற்பனைகளில் மட்டும் மிரட்டிய அமானுஷ்யம் நிஜத்தில் என் கட்டுபாட்டை பறிக்க தொடங்கியது... பய உணர்வுக்கு முற்றுபுள்ளி வைத்துவிட்டு இழுத்து போர்த்திக்கொண்டு தூங்க தொடங்கினேன் ..
இரவு 10 மணிக்கு மேல் அந்த அறையில் நான் இருப்பதில்லை ... நான் வீரன் தான் .. பயம் வரும் வரை ... !

பூனை

புனர்வின்போதே குழந்தையின் அழுகுரல் - பூனைகள் இரவில் ......

சில கேள்விகளும், ஒரு முடிவும்.

நீ என்னுடைய நாயகன் இல்லை ... நீ என்னுடைய தலைவனும் இல்லை
உன்னை சிலர் நாயகன் என்பர் .. சிலர் தலைவன் என்பர் ...
சிலர் உன்னை கொலையாளி என்பர், பயங்கரவாதி என்பர்..
தந்திரக்காரன் என அப்பா சொன்னார் , முட்டாள் என செய்தி தாளில் படித்தேன் .


இங்கு இருக்கும் பலர் தங்களின் பிள்ளைக்கு உன் பெயரை வைத்ததாக
பெருமையாக சொன்னார்கள் .. ஆனால் இப்போதெல்லாம் அவர்கள் அதை பற்றி பேசுவது கூட இல்லை .. காரணம் என்னவோ ? நான் அறியேன் .....
அவர்களின் பெருமையை கெடுப்பது போல எதையாவது செய்தாயா நீ ?!

எல்லா வாரமும் நீ என் வீடு தேடி வருகிறாய் .. வார பத்திரிகையில் வரும் உன்னை பற்றிய தொடர்களால் ....
டீக்கடையில் தொங்கும் சுவரொட்டியில் பளீரென என்னை பார்த்து சிரிக்கிறாய் சில நேரம் முறைத்தபடி எதையோ சொல்ல விளைகிறாய் ..

உன் பெயரில் எனக்கு நிறைய நண்பர்கள் உண்டு , அவர்களை அழைக்கும்போது சில நேரங்களில் உன் நினைவும் வருவதுண்டு ..
இரண்டாம் வகுப்பில் , பாட்சா பட சுவரொட்டியை பார்த்ததில் இருந்து ரஜினியின் பெயர் எனக்கு தெரியும் .. அது போல உன் பெயர் எப்போது என் மனதில் பதிந்தது என தெரியவில்லை ... ஒருவேளை அதற்கும் சிறுவயதில் என் தந்தை கூறிய கதைகளால் நீ எனக்குள் பதிந்து இருக்கலாம் ....

எது எப்படியோ ... அநீதியை எதிர்த்து மாண்டவர்களின் மரணம் வீரமரணம் என்றால் ..... உன் மரணத்தை குறிக்க அதை விட சிறந்த சொல் வேறு உண்டா என்ன? .....

The day i begged,& begging for that day again...

                         Everyday brings us a new colour .. sometimes it makes u as a hero or sometimes it makes u as a joker . Very rarely it makes u fun , i want to share a day tat made me a begger.

The beginning of the day 

 10 am 

                                            Its a sunday,i was in my college room. being a holiday i woke up by 9am,i felt very lazy and had no idea of doing anything . suddenly a bulb glowed in my mind ,i wondered myself "why cant i make it as a perfect holiday???" so i called my friends gopinath and bala and told my holiday plan of going to a beach nearby... they agreed to come with me !! i took my sun glass ( since i am using it for first time) and ofcourse took Rs.100 for my expenses.

Share auto & Coconut Trees

 11 am 

                                            We planned to go east coast road, its about 30 min travel from our college, share auto is the only appropriate way of transport. the road was very narrow and had coconut trees as its side walls, and ofcourse we seen small villages on our way.I explained my holiday plan to gopi of going to any boat house in ECR as it has plenty of backwaters and boating houses. i asked him  " how much do u bring for your expenses ?" he said "50 rupees! its enough na?" .. i asked the same question to bala " wat about u? how much u r having?" he said "nothing machi,pocket empty.." .. i didnt expected this from him ,so i got trouble, i know atleast we need another hundred rupees to manage our plan. godsake i had a friend in the passingby village, so called him and asked to bring some money for me. By the next half an hour i got money from him , finally we reached the great east coast road!

Sun glass and chicken biriyani

1 pm.

                                             The part of the East coast road we reached is actually 50kms towards pondicherry and far away from chennai. we asked the persons there about any tourist spot nearby . everyone suggested us to go Aalambara fort and beach , some 8 kilometers from that spot. we got into a restaurant and  ordered chicken biriyani( only after carefully verifying the rate in menu card) . after finishing our lunch we checked our budget , we had only 80 rupees more to spend. we used to take pictures on roadside one by one( since we had only one sunglass , we have to exchange it) , then started our journey to aalambara fort in a share auto.

A sizzling boating in aalambara beach

3 pm

                                        

       Aalambara is a amazing beach , still hiding its natural treasures unpolluted. there is a sculpture states tat aalambara was once  a harbour during nizam period. you can find a fully damaged fort with only the walls are remaining and u can also spot the pairs enjoying their secret moments inside the bushes. But the beach is amazing and nature fresh. Another important landmark in aalambara is the sandspots that seperating the beach and backwater is scenic beauty.

            

                                               Boating is also available in aalambara ,but the rate is variable.We asked for boating , rate they offered first is 300 rupees , we begged and begged and finally had a boating for just 50 rupees. We enjoyed the whole half an hour of boating and took so many snaps in different angles.  

Farm houses and water packets

5 pm

                                        

   we decided to walk to reach the main road           ( some 4 kms from beach). Eventhough share auto is available we didnt had enough money to spend. The way is very narrow covered on two sides by dense trees. we also spot beautiful farm houses on bothsides, i imagined a life in such houses.. its just like a heaven .

                 

                                           I felt very thirsty , surprisingly gopi had an extra 5 rupees to spend ,so it was a really a good news at tat moment.we bought water packets and had a refreshment and finally reached the main road.

Stupid decision that made us beggers

5.30 pm

                                          We had 30 more rupees to spend ,our estimation was to spend 15 for bus( 5 rupees each) to reach ECR and again 15 rupees( share auto) to reach my friend's village cheyyur. so that we can get money from him to reach our college. we waited for the bus for more than half an hour and felt very very drowsy. I dont know who took tat stupid decision but we got into a deluxe bus whose fare is almost doubler than ordinary bus ,the fare was 10 rupees each and so we have to give what we had the 30 rupees . we stood in  pocket empty condition in ECR.

The successful attempt of begging

6 pm

                                        We need 15 more rupees to reach my friends village , i was wearing a cargo jeans which had 8 pockets. i searched each pocket with hope .. oh god's grace i had 8 rupees in my pocket!! so we need just 7 more to reach our destination. gopi on pointing out a tea shop said" macha shall we ask a job in that tea shop , so that we can earn 7 rupees".. bala too agreed with him , but being a lazy one i declined that idea. i said " i am having an idea! , why cant we ask anyone here to help us?" ... bala said " so... u are going to begg" but no other way i decided to ask help to a stranger( we choosed him ,because he seemed to have our same age group) .. myself and bala went to ask him help, gopi stood aside in hesitation. i weared my sun glass again..here is our conversation..

Me : excuse me boss!! give me 7 rupees !!! ( in loud voice) 

The stranger: what???? ... wh wh why should i??

Me : actually we all are engineering students, we lost our purse , so please help us by giving 7                rupees boss...

The stranger: oh its ok .. ( he gave us 10 rupees!!!!) 

Me: ha thank u boss .. give your mobile number..( again in louder voice)

The stranger: why... ?? ( he hesitated a lot)

Me : hey give me man .. dont get feared...!!!

The stranger: k i will give ( he gave his number)

Me : thats good .. your name boss..

The stranger: vinoth..

Me : k vinoth .. thanks a lot , we never forget this...!! bye vinoth..

The stranger: ok ok bye.

              

                                          

                                        Finally we were safe, we took a share auto and managed to reach my friends village, there we got money from him .

A travel in the dark road:

7.30 pm

                                       Being night we cant find a direct bus to our college. We got a bus to a adjacent town , we were among only few in the bus.The road was so dark as it didnt had street lamps, being night the breeze was cool and gentle. I felt a greater relaxation.

Idiyaapam with paaya

8.30 pm

                                      We got down from the bus in our adjacent town, where we met vishnu( actually me, gopi, vishnu & bala were so close and one can spot us together frequently ) , there vishnu sponsered for our dinner, we had idiyaapam with paaya( Great combination) and parottas , we explained the entire story to vishnu. After having great deal of dinner , again we got a bus to our college and reached by 10 pm. 

 

                                      while i got into sleep,  i closed my eyes and had a rewind on that whole day... my mind said " can i again get a day like this" .. 

                                           

ஒரு மாணவனின் டவுன் பஸ் அனுபவங்கள்

கடந்த நான்கு ஆண்டுகளில் நிறைய ஊர் சுற்றி விட்டேன் . பெரும்பாலும் அனைத்துமே டவுன் பஸ் பயணங்கள் , நினைத்து நினைத்து அசை போட கூடிய பயணங்கள்
மேல்மருவத்தூர் - திருத்தணி ரூட்டு :
என் கல்லூரி இருக்கும் மேல்மருவத்தூர் இல் இருந்து ஒவ்வொரு வார இறுதியிலும் நான் என் ஊருக்கு செல்வது வழக்கம் .நான்கு மணி நேரத்தில் மூன்று டவுன் பஸ் மாறி பயணம் செய்ய வேண்டும் ,பெரும்பாலும் பயணங்கள் தனிமையில் தான் . ஒவ்வொரு பஸ் இலும் ஏதாவது ஒரு பெண்ணை focus செய்து கொள்வேன் .. பிறகு என்ன நா பாக்க அவ பாக்க நேரம் போனதே தெரியாது .. இந்த வழியில் இரண்டு தொல்லைகள் உண்டு

முதல் தொல்லை :
இந்த பேருந்துகளில் நிற்க கூட இடம் இருக்காது ,அதுவும் என் கையில் luggage இருந்தால் அவ்வளவுதான் .. தொலைந்தேன் ! கண்டக்டர் முதல் பயணம் செய்யும் ஆயா வரை திட்டி தீர்ப்பார்கள் ! " இந்தாப்பா டேய் இந்த மூட்டய தள்ளிவை ! ,.... யோவ் bag தூக்கி எங்கயாவது போட்டு தோல " போன்ற நச்சரிப்புகள் அதிகம் ..
இரண்டாம் தொல்லை :
ஒரு நாள் முழுக்க கல்லூரியில் அல்லல்பட்டு , வண்டியில் நிற்க கூட இடம் கிடைக்காமல் , பிளான் போட்டு ஒரு இடத்தை பிடித்து உட்காருவேன் , இரண்டு நிமிடம் கூட ஓடி இருக்காது அதற்குள் யாரவது ஒரு aunty வந்து அந்த seat ஐ கேட்கும் .. பக்கத்தில் இருக்கும் ஆண் சிங்கங்கள் கர்ஜிக்கும் " யோவ் ஸ்டாண்டிங் ல வாப்பா " அப்புறம் என்ன? எழுந்து நிற்க வேண்டியது தான்!
மேல்மருவத்தூர் - சென்னை ரூட்டு :
என் ப்ராஜெக்ட் காரணமாக இந்த வழியில் பல முறை பயணம் செய்து விட்டேன் .. இதுவும் ஒரு டவுன் பஸ் பயணம் தான் .. கூட்ட நெரிசலால் பெரும்பாலும் படிகளில் உட்கார்ந்து தான் நானும் என் நண்பனும் பயணம் செய்வோம் .. பேருந்து செல்லும் வழி தேசிய நெடுஞ்சாலை என்பதால் அடிக்கடி விபத்துகளை பார்க்க முடியும் .. அடிபட்டு இறந்து கிடப்பவர்களுக்காக ஒரு நிமிடம் கண்களை மூடி வேண்டி கொள்வேன் ..

இந்த வழியில் நிறைய கல்லூரிகள் உண்டு .கல்லூரி முடிந்து செல்லும் மாணவிகளை பார்ப்பேன் .. நேர்த்தியாக அணிய படாத உடைகளுடன் , குனிந்த தலை நிமிராமல் செல்லும் என்னுடைய கல்லூரி பெண்களை போல அல்ல அவர்கள் ... ஜீன்ஸ் பான்ட் அணிந்து சக மாணவர்களுடன் அரட்டை அடித்து கொண்டோ , அல்லது கை கோர்த்து கொண்டோ அவர்கள் செல்வார்கள் ... இந்த மாதிரி காட்சிகளை தாம்பரம் subway மற்றும் ரயில் நிலையத்தில் காணலாம் .. கண்டிப்பான கல்லூரியில் படிக்கும் என்னை போன்றவர்களுக்கு வயித்தெரிச்சல் தான் மிச்சம் !!!

இன்னொரு நாள் கட்சி பொது கூட்டம் ஒன்றில் சிக்கி , பேருந்து கிடைக்காமல் இரவு பத்து மணி வரை தாம்பரத்தில் அல்லல்பட்டு கடைசியாக கிடைத்த வண்டியில் தொற்றி கொண்டதும் , கூட்ட நெரிசலில் என் நண்பன் மணி கூறிய " பொன்னியின் செல்வன் " நாவல் கதையால் பயணம் இனிமையாக கழிந்ததும் என்னால் மறக்க முடியாத அனுபவங்கள் .இரவு பயணங்களில் கதை கேட்பதே தனி சுகம் தான் ....
இன்னும் பிற அனுபவங்கள் :
டவுன் பஸ் பயணங்களில் இன்னும் பல அனுபவங்கள் உண்டு .. மஹாபலிபுரம் செல்லும் போது , படியில் தொங்கியபடி சென்ற என் தலையில் ஒரு குடிகாரன் வாந்தி எடுத்தது , கூட்டம் அதிகம் இல்லாத வண்டியில் என்னிடம் சில்மிஷம் செய்த ஓரின செயட்கையாலனை ( homo) அடித்து விரட்டியது போன்ற பல சம்பவங்கள் நினைவில் உள்ளது .

சில மாதங்களுக்கு முன்னர் நமது மாண்புமிகு முன்னால் குடியரசு தலைவர் கலாம் , sukoi என்னும் அதி நவீன போர் விமானத்தில் பறந்து சாகசம் புரிந்தார் .. அதைவிட பெரிய சாகசம் புரிய அவர் விரும்பினால் டவுன் பஸ் இல் பயணம் செய்யட்டும் ... ஒரு வழியில் என் வாழ்கையில் பல அனுபவங்களுக்கும் , பலதரப்பட்ட மக்களின் அறிமுகதிட்கும் காரணமாய் அமைந்தது என்னுடைய டவுன் பஸ் பயணங்கள் தான் .. எவ்வளவு தொல்லைகள் இருந்தாலும் நான் அதில் பயணம் செய்யவே விரும்புகிறேன் !

The Day i spent in Railway Court

Hello friends ! Are u a frequent train passenger? then this post is specially dedicated to you...
Synopsis :

DATE : 30/01/09
PLACE: mambalam railway station
CRIME :crossing the railway track
VICTIM : myself
PUNISHMENT: one day sit out in station and Rs 100 fine
Main story:
Its a sunny friday morning , i have been travelling in a train with my friend praveen to recieve the web camera sent by my uncle. I have to be in airport by 10.30 morning .Got corner seat in train , even its crowdy in train i used to enjoy the beautiful chennai gals and ofcourse the smooth morning breeze.Everything was going cool till morning 9 am then i saw my mobile turning on and off automatically .since the person's number was in my mobile i was in need of a mobile phone urgently. so we got down in a mambalam station to get another mobile from my friend there and we got it too.. here comes a twist in my story .
The first twist:
In order to go urgently we crossed the railway track. But praveen noticed the railway police and warned me but without caring it i crossed the track , finally as expected we were caught and sent to railway police office in mambalam station .Then the time was 10 am sharply.
The crew :
Me and praveen joined the crew as third and fourth respectively. as time passed we got more persons as our companions ( 15 to 20) all of them seemed to be decent , some of them are working and ofcourse i got students of my same age group as my companions
The funny facts:
Most of the passing by passengers were looking at as , in their perspective we might be 420 s .. i guessed from their looks tat they were thinking that we caught travelling without tickets .. some of the gals giggled at us ..
The second twist :
They filed charge sheet instead of we begged them to set us free . They informed tat they will bring us to egmore railway court by 2 pm. so diplomatically i grabbed a chair in police station to sit till 2 pm.. but really i never expected this court sentence .
The third twist :
Finally it was 2 pm.. we all are sent along with a lady police . we allowed to travel in first class coach in tat train along with her .. after getting into the train i noticed a thing.. oops!! its very adjacent to the ladies compartment and everyones eyes were looking at us! its such a embarrasing thing!
Chill out amidst of tension:
Since some of my companions belongs to our same age group , we become friends there .. we had the lunch together in egmore railway canteen , we roamed nicely in crowdy egmore station , we had a funny chats .. etc.. etc.. even i had a nice sleep in platform from 3 to 4pm .. its really turned to be a funny experience .
The final twist:
Finally the magistrate lady came by 4.30 pm .. we all are sent one by one .. and it was my turn .. first time i was standing in the court cabin in front of magistrate. I expected a fine of 300 but they charged only 100 as fine . yups!! i set free by 5 pm !!!
The moral of the story:
people! dont think that you are smart of breaking the rules ! i realized that the real heroism is in following the rules .. so please obey the rules or else.. or else .. or else .. nothing will happen! bye !

3 Reasons tat made me cry

I cried yesterday night , a deep cry after the lights are off.I cried because am helpless ,i can do nothing other than crying. you too cant do anything other than reading the following three reasons.

1.Tamilians massacre in lanka : once i was hearing news with my father ,i was studying second standard then,there said in news about lankan dispute. i asked my father to explain the issue , he did.I said my father there exist a solution for this.. i just took a pencil and partitioned lankan map into two parts…. hey u politicians ! dont u know this simple solution?!.. i saw a video of killing school children, heard a news of raping and blasting a married tamil moman .. i cant tolerate this man!! i cried……

2.Recent terrorist attacks in India:What i am asking the govt is please provide us a bullet proof dresses.. oops.. but wat will we do if bomb blasts?! i hate both the hindu (i am a hindu) and muslim extremists..

” i killed a pregnant muslim lady in gujarat and managed to took her womb outside and killed it too”

the above ugly statement said by a hindu fanatic to tehelka secret tapes . he still alive ,eating,sleeping and roaming freely in this country as unpunished.I came to hear a fact tat terror attack have been increased only after the demolition of babri masjid.Hindu terrorist are most dangerous than anyone because they are ruling our nation.Provide us security or announce india as a hindu country or provide us bullet proof shelters or go to hell.. thinking above facts i finally bursted into cry again.

3.Passion about caste among young generation:During my childhood i have seen an incident,a gang of guys killed a street dog using sticks .. that incident ruined my mind for long time ..finally i managed to forget that.. but recently an incident reminded me it again. the incident was dispute between law college students and killing a guy on street itself like a bitch. Before joining college i thought that , the students of this generation wont have faith in caste and religious systems. but soon i realized tat my assumptiom is utter waste almost everyone having faith on their sub system and their religion. its more than a faith even i can see their religious passion on thier eyes .they pride to have thier religious surname .. i cried in despair…

The above said 3 incidents made my eyes to shed tears .. because i am afterall a human being made up of flesh with a heart inside.